Buikkrampen bij menstruatie

Buikkrampen zijn een veelgehoorde menstruatieklacht. Veelal concentreert de menstruatiepijn zich onder in je buik, maar ook misselijkheid, braken en diarree komen voor. Deze klachten worden veroorzaakt door het krampen van de baarmoeder. Er komen stofjes vrij in je lichaam die ervoor zorgen dat de baarmoeder gaat samentrekken, zodat het baarmoederslijmvlies loslaat en je menstruatie optreedt. Deze stofjes, de prostaglandinen, werken ook in op andere delen van je lichaam. Zoals je maag en darmen.

De één heeft meer last van buikkrampen tijdens de menstruatie dan de ander. Ongeveer 85% van de mensen heeft elke maand last van menstruatiepijn en tussen de leeftijd van 14 en 18 jaar oud is de buikpijn doorgaans het hevigst.

De buikkrampen die je voelt als je ongesteld bent, voel je vooral onder in je buik. Ze kunnen zeurende en krampende pijn veroorzaken. Er zijn ook mensen die juist meer last hebben van pijn in de rug tijdens de menstruatie >>

Buikkrampen vóór je menstruatie

Sommigen hebben al buikkrampen nog voordat de menstruatie begonnen is. Voor velen zijn de eerste buikkrampen een aankondiging van het beginnen met bloeden.

Niet kunnen werken van de buikkrampen

De buikkrampen tijdens de menstruatie kunnen zo hevig zijn dat je soms niet kunt werken van de pijn of ze kunnen je belemmeren in je dagelijkse bezigheden. Zo’n 80% van de mensen geeft aan dat ze minder productief werken als ze ongesteld zijn.

• Warmte: Een warme kruik op je buik leggen helpt soms om de pijn van de buikkrampen wat te verlichten.
• Pijnstillers: Bijvoorbeeld paracetamol helpt je de pijn te verlichten.
• Rust nemen: Pak de rust waar je lichaam om vraagt.
• Bewegen: Hoewel rust fijn is als je ongesteld bent, kan in beweging blijven en lekker sporten je ook helpen tegen de pijn. Bij het sporten komen er namelijk stofjes vrij die de pijn onderdrukken: de zogenaamde endorfinen.

Als je maandelijks veel last hebt van je menstruatie en het beïnvloedt je in je dagelijks leven, dan is het goed om met de huisarts te bespreken of je hier iets aan kunt doen. Samen kun je kijken waar het aan ligt en wat eventuele behandelmogelijkheden zijn.