Wanneer je last hebt van een loopoor, komt er vocht uit de oren gelopen. Ontstekingsvocht welteverstaan. Dit kan zich voordoen aan één oor, maar het kan ook zijn dat je een loopoor hebt aan beide oren. Een loopoor komt vooral bij kinderen voor. Soms bij volwassenen.
De vloeistof uit je oren kan waterig en helder zijn, maar het kan ook zijn dat het vocht in je oor een soort pus is en/of bloed bevat. Het vocht van een loopoor kan ook stinken.
Je herkent een loopoor op het moment dat je voelt dat het vocht uit je oor loopt. Maar het kan ook zijn dat je ’s ochtends wakker wordt en dat je kussen vies is van het vocht uit je oor. Of dat je oor ineens erg vies is, met opgedroogde korstjes.
Een loopoor is het gevolg van een middenoorontsteking.
Als jij of je kind last heeft van een middenoorontsteking is het middenoor, het gebied achter het trommelvlies, ontstoken. Bij een dergelijke oorontsteking ontstaat er pus of ontstekingsvocht in het middenoor. Hierdoor kan de druk in het oor flink oplopen. Dit geeft oorpijn, een hele onprettige klacht. Wanneer de druk in het oor zo hoog oploopt dat er een gaatje in het trommelvlies ontstaat, krijg je te maken met een loopoor. Het vocht kan dan via het trommelvlies de gehoorgang in lopen en zo zijn weg naar buiten vinden.
Wanneer er een gaatje in het trommelvlies ontstaat, neemt de oorpijn meestal af. Dat lijkt misschien vreemd, want je verwacht misschien dat een gaatje in het trommelvlies pijnlijk is. Maar het zorgt er juist voor dat het vocht in het oor weg kan lopen. Doordat het vocht wegloopt, neemt de druk in het oor en de druk op het trommelvlies af. Deze druk is de oorzaak van de oorpijn.
Een loopoor is een symptoom van een middenoorontsteking. Een middenoortonsteking en dus ook een loopoor, komen voornamelijk voor bij kinderen. Kinderen hebben vaker last van een middenoorontsteking dan volwassenen, omdat bij kinderen de buis van Eustachius nog een stuk smaller en korter is. De buis van Eustachius is de gang die een verbinding vormt tussen de neus en het oor. Je kunt je voorstellen dat een simpele neusverkoudheid sneller kan uitbreiden in de richting van de oren, wanneer de buis korter is en er dus een minder lange weg hoeft worden afgelegd richting de oren. Wanneer de buis van Eustachius ook nog verstopt raakt, komen bacteriën, virussen en ontstekingsvocht ‘vast’ te zitten in het middenoor. Het kan niet meer via de buis van Eustachius terug de neus in lopen. Als gevolg hiervan loopt de druk in het middenoor op.
Wat kun je nou zelf doen wanneer je last hebt van een loopoor?
In ieder geval is het handig om even niet te gaan zwemmen. Het water in je oor is niet gevaarlijk, maar als je je hoofd onder water hebt, kun je plotseling duizelig worden.
Douchen mag gewoon met een loopoor.
Als je kind een loopoor heeft kun je het beste duidelijk en wat luider praten, want het gehoor is tijdelijk wat minder goed. Dat komt door het gaatje in het trommelvlies.
In principe is er bij een loopoor meestal geen behandeling nodig. Meestal gaat het vanzelf over. Bij de meeste kinderen van 2 jaar en ouder gaan de ergste klachten zonder antibiotica binnen 2 à 3 dagen over en is controle niet nodig. Bij kinderen jonger dan 2 jaar kunnen de klachten langer duren.
Het oor droogt doorgaans binnen een week op. Als het niet binnen een week over is kan het zijn dat de huisarts medicijnen voorschrijft.
Het gaatje in het trommelvlies groeit ook vanzelf weer dicht. Meestal binnen twee weken. Het gehoor is dan ook weer goed. Een loopoor duurt dus maximaal twee weken.
Als je kind last heeft van slijmoren (vocht achter het trommelvlies) of vaak middenoorontsteking heeft, kan je als ouder kiezen tussen buisjes laten plaatsen of afwachten tot de oorklachten vanzelf overgaan.
Huisartsen geven het advies om buisjes te overwegen als een kind:
- langer dan 3 maanden niet goed hoort door een slijmoor. Bij een slijmoor bevindt er zich vocht of slijm achter het trommelvlies.
- vaak een middenoorontsteking (met eventueel een loopoor) heeft (4 keer per jaar, 3 keer per half jaar, of nog vaker).
Het plaatsen van buisjes bij een loopoor is – vooral bij kinderen – één van de meest voorkomende chirurgische ingrepen in Nederlandse zieknhuizen. Een trommelvliesbuisje is een buisje van kunststof, met de grootte van een “halve luciferkop”. Een trommelvliesbuisje zorgt voor open verbinding tussen het middenoor en de uitwendige gehoorgang, zodat er via het buisje lucht in het middenoor komt.
Een loopoor is een symptoom van een middenoorontsteking. En een middenoorontsteking is weer het gevolg van een fikse verkoudheid en een verstopte buis van Eustachius. In eerste instantie is het belangrijk om goed te zorgen voor jezelf en je weerstand op peil te houden. Mocht jij (of je kind) toch verkouden zijn, dan kun je een neusspray gebruiken om te voorkomen dat de holtes verstopt raken en er een middenoorontsteking ontstaat. Let erop dat de neusspray geschikt is voor de leeftijd van het kind. Maar écht voorkomen kun je het niet.
Bij een slijmoor bevindt er zich vocht of slijm achter het trommelvlies, in het middenoor. Het middenoor is bij een slijmoor niet ontstoken. Het vocht kan langdurig in het middenoor blijven zitten bij een slijmoor. Dit kan wat oorpijn veroorzaken en het kan ervoor zorgen dat je minder goed hoort. Een slijmoor is ook een verschijnsel dat zich voornamelijk bij kinderen voordoet.
Ga naar de huisarts in deze situaties:
- als er na 1 week komt er nog steeds vocht uit het oor komt;
- is het oor wel binnen 1 week droog? Ga dan 2 weken na het begin van het loopoor weer naar de huisarts. Deze controleert of het gaatje in het trommelvlies weer is dichtgegroeid;
- als je kind buisjes heeft: ga naar de huisarts als het oor niet droog is na 2 weken druppelen met de oordruppels die de huisarts heeft voorgeschreven.
De huisarts zal lichamelijjk onderzoek doen en in het oor kijken. Bij een loopoor zal het trommelvlies rood zijn.
De inhoud op deze site is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden en is geen vervanging van professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. Raadpleeg altijd een zorgverlener bij persoonlijke medische problemen.
